Het is me nu wel helder: ik ben een HSP. De zeer intense ervaring vorige week tijdens een training doet me dat eindelijk toegeven. En de zeer liefdevolle manier waarop de trainer en de groep een bedding creëerden voor mijn roetsjbaan van emoties, gaf me de woorden om de sleutel naar inclusie samen te vatten in één zin.
Inclusie krijg je door (1) respectvol nieuwsgierig te onderzoeken wat ieders talenten zijn en wat iedereen in de groep nodig heeft om te kunnen floreren, door (2) de ruimte te laten of te creëren voor verschillende manieren om de dingen te doen, en dan (3) de vrijheid te geven aan elk teamlid om te kiezen wat best past.
Ik geef toe: dat is een samengestelde zin met drie stappen … 😊 Laat me twee concrete voorbeelden geven die recent mijn aandacht trokken.
DE TREND NAAR ‘ALLES DIGITAAL’
Ik ben echt traag in dat soort dingen – definitely not an early adapter … Recent verving ik mijn ferm verouderde smartphone door een nieuwer model en een wondere wereld van mogelijkheden met handige apps opent zich voor mij. Ze helpen me om efficiënter te zijn, waardoor ik een betere mama en een betere ondernemer word, en mijn klanten beter kan helpen groeien.
Tegelijk ervaar ik dat mijn brein voor creatieve processen – zoals het schrijven van deze blog – beter analoog werkt. Gewoon met een blauwe balpen op een cursusblok, de tas koffie binnen handbereik. Herken je dit? Als je rondkijkt in je team, vind je zeker digi-fans en papier-mensen, en mensen die een mix zijn van de twee. Een inclusief team creëert ruimte voor digitaal én analoog werken, en geeft de vrijheid om te schakelen. Zo kunnen teamleden doen wat hen het meest laat floreren ; de hele organisatie vaart daar wel bij.
(Doe die flap over a.u.b. nog niet weg uit je vergaderlokaal ! Zorg dat er papier op zit en stiften die schrijven … 😊 )
DE TREND NAAR GENDERNEUTRAAL
Een zeer gewaardeerde partner vroeg me onlangs: wat is dat nu toch met dat ‘gepush’ dat elke school een genderneutraal toilet moet hebben? Wel, dat is het creëren van meer mogelijkheden, zodat elke jongere naar toilet kan gaan in een ruimte die veilig en comfortabel voelt. Dat is inclusie. Zolang de man kan blijven kiezen voor de mannelijke ruimte en de vrouw voor de vrouwelijke ruimte, winnen we alleen maar aan mogelijkheden. En aan vrijheid.
(Ter relativering even aanstippen dat in elke woning een genderneutraal toilet aanwezig is.)
Noden en talenten onderzoeken, mogelijkheden creëren en keuzevrijheid bieden. Dat is de sleutel naar inclusie.
HET WERK DAT DE VERBINDING HERSTELT
Maar hoe kom ik er nu toe om eindelijk toe te geven dat ik een HSP ben – ondanks mijn weerstand tegen labels ?
Wel, ik maakte vorige week tijdens een tweedaagse training kennis met het ‘Werk dat de Verbinding herstelt‘, van Joanna Macy. De trainers kozen voor een ervaringsgerichte aanpak. Amai, dat was straffe toebak ! Tijdens één van de oefeningen kregen we de ruimte om verdriet, angst, boosheid en leegte die we met ons meedragen, te delen. Ik was met een open geest en hart de training ingegaan, zonder harnas aan, niet wetend wat er zou komen, maar in volle vertrouwen. Bij deze oefening tuimelde ik de afgrond in : alle gedeelde emoties werden mijn emoties. Ik was vrolijk dansend de dag begonnen en ging met mijn hoofd en hart omgeven door een donkere wolk terug naar huis …
Dat was ’s anderendaags nog niet beter. Het lukte me niet om mezelf terug op te krikken of me erover heen te zetten, dus bij de volgende oefening die intens beloofde te worden, hoorde ik mezelf zeggen: “Ik heb geen zin. Ik ga dat niet doen.” Was ik ineens ‘de lastige deelnemer’ in de groep?
De trainer en de groep ontvingen dat niet zo. Ik kreeg wel de duidelijke boodschap dat ze graag wilden dat ik bleef. Dat was ook mijn wens. Ik kreeg de ruimte om te doen wat ik wou. En zo, terwijl de groep met de oefening begon, ging ik op twee kussens met mijn rug tegen de muur zitten, een ringmap met een wit blad papier op mijn schoot, de goed gevulde pennenzak naast me. Ik droedelde Mme BIE-joue gewijs een blad vol. Vanop mijn veilige plekje ving ik flarden van gesprekken op en ik merkte dat die met emoties beladen woorden, gefilterd door slingers van bloemen en blaadjes, genoeg waren om mij te laten leren wat ik daar te leren had.
DANKBAARHEID
Terugblikkend op die ervaring voel ik enkel dankbaarheid voor de liefde en inclusie in de groep. Ik mocht helemaal mezelf zijn, ik hoorde er tegelijk echt bij en was deel van het grotere verhaal.
Een verhaal dat vervolgd wordt, want de oefening die ik vanop de zijlijn mocht meemaken, is zo krachtig dat ik ze zeker in mijn trainingen zal integreren. En het ‘Werk dat de Verbinding herstelt’ wordt misschien ook door Kwadraet vervolgd. Dat is het team waarmee ik als bestuurslid (van Stichting Lodewijk de Raet) de training mocht volgen.
Nu denk je misschien: daar wil ik meer over weten. Je kan hen een mailtje sturen of hun nieuws volgen via de nieuwsbrief, Facebook of LinkedIn.
Blijf je graag op de hoogte van mijn nieuws, dan kan dat natuurlijk ook ! Droedelende groeten. Bedank om tot hier te lezen. 😉
Vond je deze blog interessant ? Je kan ons helpen door de link te delen via je eigen sociale media kanalen. :-X