HULDE AAN DE DRENKELINGEN VAN DE MIDDELLANDSE ZEE

Vandaag, 20 juni #Wereldvluchtelingendag  wil ik nog meer dan anders mijn gedachten en gevoel laten uitgaan naar de meer dan 68 miljoen mensen die wereldwijd op de vlucht zijn.

Ik lees een paar opmerkelijke cijfers uit het Global Trends rapport van het UNHCR – de VN Vluchtelingenorganisatie (1).

• Gemiddeld slaan 44.500 mensen per dag op de vlucht voor oorlog en geweld. Dit betekent dat ELKE 2 SECONDEN een nieuw persoon vlucht !
• Van de totale wereldbevolking is 1 op 110 mensen op de vlucht.
• 52 % van deze mensen is nog kind. Vaak reizen deze kinderen alleen of gescheiden van hun families.

Ik lees dit en ik denk: wat als het mijn zonen waren? En: als het hen maar zou lukken om elkaar niet te verliezen …

OPVANG IN DE EIGEN REGIO

We hebben de indruk dat een groot deel van de vluchtelingen opgevangen wordt in Westerse landen waar ze de welvaart onder druk zetten, maar dat is niet het geval.

• Van het totale aantal mensen dat op de vlucht is, wordt 85 % opgevangen in lage- en middeninkomen landen. Die kennen zelf extreme armoede en hebben eigenlijk niet de draagkracht voor de opvang. Ze krijgen ook weinig hulp van ons.
• Twee derde van het aantal mensen op de vlucht blijft in eigen land.
• Van hen die hun land ontvluchten, verblijven vier op vijf in een buurland.
• Eén op vijf is Palestijn. Twee derde is afkomstig uit slechts vijf landen: Syrië, Afghanistan, Zuid-Soedan, Myanmar en Somalië.

Het beëindigen van één of meerdere van deze grote conflicten zou dus meteen een grote impact hebben op de vluchtelingensituatie wereldwijd. Internationale inspanningen voor vrede en afspraken over vluchtelingen zijn belangrijker dan ooit.

WAT KUNNEN WIJ DOEN?

Wat wij kunnen doen, elk op ons niveau, is inzetten op VERBINDING IN DIVERSITEIT, de verschillen overbruggen, de krachten bundelen om deze mondiale uitdagingen aan te pakken. Het is in onze diversiteit dat de oplossingen verscholen liggen. Wanneer verschillende mensen als gelijkwaardige partners elk vanuit het eigen referentiekader naar eenzelfde probleem kijken, ontstaan in synergie nieuwe antwoorden die geen van allen in z’n eentje zou zien. Duurzame oplossingen die stabiliteit bieden op lange termijn.

Dat begint bij de WIL OM OPLOSSINGEN TE VINDEN. Het begint ook bij het OPENEN van het gesprek, het openen van ons hart en onze oren. De derde sleutel naar verbinding uit het DIVERSITEIT & INCLUSIE KOMPAS.

We moeten ons dwingen, ook al is dat ongemakkelijk, om de noodkreten te blijven horen en de menselijkheid te blijven zien van de mensen die onze hulp nodig hebben. Daarom wil ik op deze 20 juni duidelijk zeggen: ook ik, I stand #WithRefugees.

En even aandacht vragen voor de alweer meer dan 1.300 dochters en zonen, vaders en moeders, jonge mensen op zoek naar een leven, een toekomst, die in 2018 verdronken zijn in de Middellandse Zee (cijfers van de IOM – Internationale Organisatie voor Migratie)(2).

EEN BRUG VAN SCHEDELS EN RIBBEN

Ik hoop dat we op tijd voldoende draagvlak creëren voor een echte ommezwaai in onze houding ten aanzien van mensen op de vlucht, zodat de lugubere voorspelling die Henning Mankell zijn ‘Tea-Bag’ laat doen in zijn gelijknamige boek geen realiteit wordt (3):

“Weet je nog dat ik daar op het strand stond, ten zuiden van Gibraltar? Het voelde alsof dat de heilige stad van de vluchtelingen was, een paleis van nat zand waarvandaan een onzichtbare brug naar het paradijs leidde. Velen zagen tot hun ontzetting dat er water tussen lag. Ik herinner me de spanning en de angst toen we stonden te wachten op de boot die ons zou overzetten. Ieder zandkorreltje was een waakzame soldaat. […]

Ik weet niet waarom uitgerekend ik het heb overleefd toen de boot stuk sloeg op de rotsen en wanhopige mensen beneden in het donker van het laadruim om zich geen sloegen en krabden om eruit te komen. Maar ik weet dat de brug die we allemaal meenden te zien toen we daar op dat strand in het uiterste noorden van Afrika stonden, dat continent dat we ontvluchtten en waar we al om treurden, die brug zal worden gebouwd. Want ik verzeker je dat de berg opeengepakte lijken op de bodem van de zee ooit zo hoog zal worden dat de top als een nieuw land zal oprijzen uit de zee en een brug van schedels en ribben zal slaan tussen de continenten die geen enkele bewaker, hond, dronken zeeman of mensensmokkelaar zal kunnen afbreken. Dan pas zal deze wrede waanzin ophouden.”

IK, MARIJKE, BRENG HULDE AAN ELKEEN AFZONDERLIJK VAN DE 1.300 DRENKELINGEN VAN DE MIDDELLANSE ZEE DIE DE MOED HADDEN TE DROMEN EN HUN DROOM TE VOLGEN – TOT HUN DOOD IN 2018.

Bronnen:

(1)    http://www.unhcr.org/nl/2018/06/aantal-vluchtelingen-wereldwijd-stijgt-opnieuw/

(2)    https://www.demorgen.be/buitenland/opnieuw-zeven-mensen-verdronken-in-de-middellandse-zee-b6abce73/

(3)    Mankell, Henning (2001) Tea-Bag, Breda: De Geus, 314-315.